Jaren geleden, ik was nog jong, had ik een gesprek met iemand, die me vroeg:
Wat vind je belangrijker, gelukkig zijn of gelijk hebben?
Ik vond toen gelukkig zijn het belangrijkst.
Maar ik ben er in de loop der tijd toch anders over gaan denken. Het hangt namelijk (volgens mij) helemaal af van de situatie en de personen om wie het gaat. Als een vrouw alleen voor de lieve vrede (want dat is een voorwaarde om gelukkig te zijn) altijd haar man gelijk geeft, terwijl ze in haar hart anders denkt, gaat dat toch op een gegeven moment opspelen. Denken jullie nou niet dat dat in mijn geval opgaat.
Hoewel ik gelukkig zijn belangrijker vond (en nog steeds vind) hebben mijn man en ik vaak genoeg gevochten (figuurlijk) over wie er gelijk had. Dus in de praktijk ging mijn mening helemaal niet op. Overigens zijn wij na 57 jaar nog steeds heel blij met elkaar!
Ik ben hierover gaan denken toen ik een boek las over vrouwen waarin dit onderwerp uitgebreid ter sprake kwam.
(“Haar moeders dochter” van Marilyn French).
Hoe denken jullie hierover?