Een naast familielid van me is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Elke dag bellen we met elkaar. Tot voor kort konden we nog over allerlei onderwerpen spreken, maar de laatste paar weken gaat het alleen maar over haar ziekte. Ik heb gezegd dat ze me ieder uur van de dag, als ze er behoefte aan heeft, kan bellen, maar ik weet niet meer hoe te reageren. Ik kan natuurlijk niet doen alsof er niets aan de hand is, maar om nou steeds maar mee te huilen als zij het doet lijkt me ook niet zo prettig voor haar.
Omdat we niet dicht bij elkaar wonen kan ik haar maar af en toe bezoeken, maar ze wil ook liever niemand meer zien, alleen haar man.
Hoe erg ik het ook allemaal vind, soms denk ik dat het het beste zou zijn als ze snel zou komen te overlijden. In de eerste plaats natuurlijk voor haar zelf, hoeft ze niet meer te lijden, maar ook voor haar omgeving.
Het klinkt egoïstisch, ik weet het.